Een prachtig lied!!!

Eens was ik een vreemd'ling voor God en mijn hart;


'k Gevoelde geen schuld en ik kende geen smart

Ik vroeg niet "Mijn ziele doorziet gij uw lot?

Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?"



Al sprak daar een stem uit de Heilige Blaân,

Van 't Lam, met de zonden der wereld belaân.

Ik zocht bij de Kruispaal geen veilige wijk;

'k Stond blind en van verre, in mij zelve zo rijk.



Ik deed als Jeruzalems dochters weleer;

Ik weende om de pijn van mijn lijdende Heer,

En dacht er niet aan dat ik zelf door mijn schuld,

Zijn kroon had gevlochten, Zijn beker gevuld.



Maar toe mij Gods Geest al mijn schuld had ontdekt

Toen werd in mijn ziele de vreze gewekt,

Toen voeld' ik wat wat eisen Gods heiligheid deed;

Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed!



Toen vluchtt' ik tot Jezus! Hij heeft mij gered;

Hij heeft mij verlost van het vonnis der Wet;

Mijn heil en mijn vrede en mijn leven werd Hij;

Ik boog m' en geloofde, en - mijn God sprak mij vrij.



Nu ken ik die waarheid, zo diep als gewis,

Dat Christus alleen mijn gerechtigheid is.

Nu tart ik de dood, nu verwin ik het graf,

Nu neemt mij geen Satan de zegekroon af!



Nu reis ik getroost onder 't heiligend kruis,

Naar 't erfgoed daar boven in 't Vaderlijk Huis,

Mijn Jezus geleidt mij door d' aardse woestijn,

"Gestorven voor mij!" zal mijn zwanenzang zijn!